De schaduw van mijn te grote lijf.

Waarom zijn leuke dingen doen altijd verbonden met vet vies goor en ongezond eten! Lekker met een vriendin naar de bios en....uit eten. Leuk naar de loods 5 met de andere vriendin en patat halen omdat er niet zoveel tijd meer is om te koken...

Het is uiteraard super gezellig en ook belangrijk dit soort leuke dingen te doen maar er hangt overal een schaduw overheen. De schaduw van mijn te grote lijf.

En hoewel het voor mij echt wel een probleem is en ik er heel erg mee worstel schaam ik me tegelijkertijd kapot voor. Dan denk ik - Moet je haar nou zien. Guttegut ze heeft een probleem met haar gewicht. De vriendin die net haar moeder heeft verloren aan kanker zou een moord doen voor mijn probleem.

Maar de andere kant, het is nou eenmaal een probleem die ik niet kan wegstoppen en ik heb het er gewoon echt moeilijk mee. Het dagelijks leven, familie, vrienden, collega's merken er niks aan hoor, ik kan het heel goed verbergen en niemand hoort mij erover. Maar de hele fucking dag ben ik ermee bezig hoe ik het eigenlijk zou moeten doen, wat ik eigenlijk zou moeten eten, en hoe ik er eigenlijk van mezelf uit zou moeten zien. Het is namelijk alleen die reden! Niet om wat anderen van me zouden vinden en ook niet of Arnold me dan wel aantrekkelijk vind, die onzekerheid is het niet. Het is wat ik van mezelf vind. Ik laat mezelf daarin gewoon niet met rust en ik kan er gewoon geen vrede mee hebben hoe ik er nu uitzie.

Als er een leuke collega van Arnold gezellig komt eten is het eerste wat ik denk. Kut! Ze is super slank... En de tweede gedachte is dat ik dat absoluut niet ben! Daardoor en ook alleen daardoor zou ik het liefst afzeggen. Met vriendinnen weggaan idem dito. Ik wil helemaal niet naar buiten en mezelf laten zien.

Maar waarom in hemelsnaam kan ik dan niet de discipline opbrengen en er een einde aan maken, waarom lukt het me dan niet gewoon ervan af te blijven en gezondere alternatieven te kiezen.

Het is echt geen rocket science.